Bos Kentler

Cehov’un Visne Bahcesinde son sozleri yasli Usak Firs soyler:

„Gitmisler, beni burada unuttular“

Bugun sicaktan Ankara’yi hatirladim birdenbire. Ve yine o tuhaf duygu. En cok Kizilay’da postanenin onunden karsiya gecerken hissedersin bunu. .Kent yariyariya bosalmistir. Herkes gitmistir. Sanki kentin sahibi kendinmissin gibi gelir. Bir ustunluk duygusu. Nedeni yok. Yasli Firs gibi: „Olsun“ dersin, „Su divanda biraz oturayim bari!“

Piknigin onunden gecersin, doludur, gozlerin tanidik birilerini arar, ama Piknik’te tanidiklarla karsilasamayacak kadar gencsindir daha. Bilgi Kitabevine bir ugrarsin. Orasi da bostur, o kadar az kitap yayinlanmaktadir ki, hemen hepsini takip edebilmektesindir. Belki „Günlerin Kopugu“ takilir gozune, E yayinlarinin o hos, ince baskisi, „Yenisehir’de bir Ogle Vakti“ yine kuskundur kosesinde.Selim Ileri durup dinlenmeden yazmaya devam etmektedir. Cikarsin. Insanlar balikcilarin onunde birikmislerdir. „Ne tuhaf sey“ diye dusunursun, „balik almak icin siraya girmek, denizsiz bir kentin kalabalik pazarlarinda“. Fransiz Kultur hala acik midir acaba? Aciktir. Bakarsin , aksam „Moon in the Gutter“ oynamaktadir. Sincap evde midir acaba? Telefon bile etmezsin, atlarsin bir Bahceli dolmusuna, calarsin kapiyi. Yine bir Nazli Eray kitabi elinde acar kapiyi. Bir cay demlersiniz. O sekersiz icer.. Oooyle oturursunuz , zaman akiiip gider, „Moon in the Gutter“ vakti gelmistir. Onemli bir isi olan insanlarin heyecaniyla koyulursunuz yola. Kalabalik daha da azalmistir sokaklarda. Sicak, asfaltin altinda uykusuna dalmistir bile. Guzel guzel eser Soysal Pasajinin onunden gecerken. 10 kisilik mutlu azinlik , kentte geriye kalanlar sessizce izler filmi. Sonra ? Ankara’da aksamlari ne yapar insan? Evine doner.

Size de Ankara’daymisiniz gibi geldi mi bugun?